Afspraak

Cascata was zo snel ze kon hierheen gekomen en keek nog even voor de zekerheid naar de sms.
Dit was de plek, dat stond zo in het berichtje.
Het was pikdonker en ze zag niemand, maar die zou ze vast wel snel opmerken.
En ja hoor, ze voelde plots een hand op haar schouder en draaide zich snel om.
Een man van een jaar of 30 stond vlak voor haar. "Je bent inderdaad zo mooi als je vader beweerde." grijnsde hij en ging met zijn hand door haar haar.

Dominic liep verderop.
Hij keek in het rond zoekend naar Cascata.
Plots zag hij haar verderop met een man.
Hij ging snel achter een muurtje staan.
En keek naar de twee.

De man fluisterde wat in haar oor en Cascata bleef ongemakkelijk staan.
Uiteindelijk haalde hij wat uit zijn zak en stak het in haar handen. Haar blik gleed naar de pak geld in haar handen en ze zuchtte.
De twijfels kwamen op en ze moest aan de momenten met Dominic denken, waarvan ze opnieuw de kriebels in haar buik voelde.
"En?" vroeg de man die gevaarlijk dicht stond. Cascata keek hem even twijfelend aan en toen terug naar het geld.

Dominic keek scherp naar de twee.
Hij deed een capouchon over zijn hoofd.
''wat zijn die twee van plan?'' zei hij zachtjes tegen zichzelf.

(kmoet gaan )

(doeg )

"Ik heb niet de hele nacht, lieve schat." glimlachte de man die zijn handen op haar heupen liep rusten.
Hij deed aanstalten om haar te kussen, maar deze keer toonde ze verzet. "Morgen?" vroeg ze snel.
Hij schudde zijn hoofd. "Hier en nu." Cascata slikte en schudde afwijzend haar hoofd. Haar gedachten bleven bij dominic hangen, ze kon dit nu niet doen.
"Dan niet." hij gritste het geld uit haar handen.
Hij keek haar toch nog even aan en haalde zijn schouders op. "Als je je bedenkt, ik blijf in de buurt."
Waarna hij zich omdraaide en in het duister verdween.
Cascata liet zich zuchtend in het zand vallen en ging blindelings met haar hand door het zand.

Dominic keek de man na en snoof.
Daarna keek hij naar Cascata.
Zachtjes liep hij naar haar toe en ging achter haar staan.
''wat deed je net met die man?'' vroeg hij kort.
HIj had zijn capouchon nog op waardoor er een schaduw over zijn ogen viel.

Cascata sprong op en keek hem geschrokken aan.
"Dominic.. ik... uh" stotterde ze en keek rondom zich.
Wat moest ze hem nu gaan vertellen? Hij had alles gezien en misschien zelfs gehoord...
wat moest hij nu wel niet van haar denken. Ze voelde zich rood kleuren en hapte naar adem.

Dominic hield zijn capouchon op zodat de schaduw nog steeds over zijn ogen viel.
''wat moest die man van jou?'' vroeg hij.
''hij deed je toch geen kwaad he?'' vroeg hij daarna.

Ze schudde zachtjes haar hoofd. "Nee hoor." zei ze stil.
"Het is gewoon... een bijverdiensd. Om mijn vader te helpen." ze durfde hem niet aan te kijken en voelde zich vuil.

''kej'' zei Dominic emotieloos.
Het was misschien nogal raar wat ze deed.
Maar Dominic deed zelf ook veel verkeerde dingen.

Cascata beet op haar lip en ging voorzichtig tegen hem gaan staan.
"Het spijt me." fluisterde ze. "Dat bedoelde ik met;.. veel vriendjes, of toch zoiets."
ze zuchtte diep. "Maar nu kon ik het niet. Ik moest gewoon teveel aan daarnet denken."

Dominic knikte stilletjes.
HIj hielde zijn capouchon nog op.
''je bent niet de enige verkeerde dingen doet hoor ik heb ook veel verkeerd gedaan daarom woon ik nu hier'' zei hij.
Misschien moest hij het vertellen maar hij was een beetje bang voor de reactie van Cascata.

Ze keek hem voorzichtig aan.
"Nou weet jij mijn geheim" fluisterde ze en moest aan haar vader denken,
ze rilde even toen ze bedacht dat die haar wat aan zou doen zodra ze thuis kwam.
Tenslotte had ze net een betalende klant weg gestuurd.
"Mag ik nu dat van jou weten?"

Dominic zuchtte diep.
Hij liep langs haar en keek naar de lucht.
''in de vorige stad waar ik woonde ging ik vaak met een groep om maar het was geen gewone groep.'' zei hij en stopte even.
Hij haalde diep adem.
''we rookte we slikte drugs en we stolen we hebben ook banken overvallen op een dag werdt ik op gepakt maar aangezien ik gedrags problemen heb, liet ik me niet op sluiten ik heb zelfs een agent neer geschoten ik realiseerde me dat ik moest vluchten. En later hoorde ik ook nog het nieuws dat mn ouders waren verongelukt ik voelde me in de war en vluchtte ik had het geld al en dus kwam ik hier terecht...'' zei hij stilletjes.
Hij slikte.
Cascata zou hem vast haten en misschien ook wel terecht.
Want het idee dat hij nog steeds een pistool en mes op zak had.

Cascata keek hem verbaasd aan.
"Je bent dus een dief en moordenaar... op de vlucht?"
ze slikte en liet dat even tot haar doordringen.

''zo zou je het kunnen zien ja'' zei hij stilletjes.
En keek naar haar.
''je hebt alle recht om me te haten'' zei hij en keek weer naar de lucht.
''bijna iedereen haat me immers toch al'' zei hij en zuchtte diep.

Cascata keek hem nog steeds verbaads aan.
"Ik haat je niet" zei ze stil.
"Want wat ik voor jou voel, dat gevoel kende ik nog niet."

Dominic deed zijn capouchon af.
En keek haar aan.
HIj zuchtte.
En keek daarna weer naar de lucht.

Cascata liep met rustige passen naar hem toe.
Ze was op een gegeven moment sprakeloos en bleef bewegingloos voor hem staan.

Dominic deed zijn capouchon weer over zijn hoofd.
Hij durfde haar niet meer aan te kijken.
HIj had nu verteld wat zijn geheim was.
Maar het voelde niet goed.

Cacata legde voorzichtig haar armen om hem heen en liet haar hoofd tegen hem aan rusten.
Ze was er zelf verbaasd over,
maar dat ene gevoel was er nog steeds.

Dominic keek even naar haar.
Hij twijfelde of hij wel een arm om haar heen moest slaan.
Toch deed hij het maar.
Maar keek haar nog steeds niet aan.

Cascata zuchtte en keek naar de grond.
"Als je wilt dat ik je met rust laat, zeg je het maar" fluisterde ze en liet hem voorzichtig wat losser.

''neej ik vindt het juist fijn als je bij me bent..'' zei hij stilletjes.
En keek haar dit keer wel aan.

Cascata glimlachte zwakjes.
na een korte twijfeling gaf ze hem een kus.