Aan het water.

Cascata was net terug van de rivier. Ze was al de hele namiddag op zoek, maar had de eerder gespotte Roodkapparkiet niet terug gevonden.
Vermoeid van het vele wandelen was ze naar het strand afgezakt. Ze keek rond en merkte dat het niet erg druk was.
Vreemd, normaal gezien was dit een van de drukste perioden van het jaar. Ze schopte haar schoenen uit en stapte traag het water in.
Hmm, dat deed goed, het frisse water.
Ze keek op toen ze het gekras van een Australische pelikaan hoorde, en ook de enkele toeristen haalden meteen hun flitsaparaat boven.
Cascata grinnikte, ze moest altijd lachen met die andere mensen. Die liepen de hele dag met hun camera in de hand, en fotografeerden alles wat bewoog.
Of zelfs wanneer het niet bewoog...
Schouderophalend liep ze wat achteruit, tot ze het warme zand aan haar voeten voelde brandden. Met een plof liet ze zich vallen, zodat ze maar op enkele meters van het water zat.

Verderop liep Dominic door het water. Hij keek in het rond. HIj zag een meisje zitten. HIj besloot maar naar haar toe te gaan. Ze zag eruit alsof ze hier al een tijdje woonde dus. ''hoi'' zei hij.

Cascata hoorde iemand en draaide zich om. "Hallo" zei ze, verbaasd dat de man tegen haar sprak.
Ze bekeek hem even en moest toegeven dat hij er veel ouder uitzag dan zijzelf.
Nog steeds verbaasd dat hij haar zomaar kwam begroeten bleef ze in het warme zand zitten.

''ik had een vraagje woon jij hier? want als dat zo is weet jij misschien mooie plekken in het bos of op het strand ofzo?'' vroeg Dominic.

Cascata knikte en besloot uit beleefdheid op te staan. Ze klopte wat zand van haar korte broek af en stak haar hand naam hem uit.
"Cascata, aangenaam" stelde ze zichzelf voor. "Al 17 jaar hier wonende."
Ze dacht na. Mooie plekken? Eigenlijk vond ze het hier bijna overal mooi. Overal waar geen huizen stonden en dieren voorkwamen tenminste.

''Dominic Monaghan'' zei hij en schudde de hand. ''ik ben hier net pas komen wonen dus weet nog niet echt veel van hier'' zei hij en grinnikte.

"Snap ik" glimlachte ze. "Najah, je vroeg of ik mooie plekjes ken. Ik ben best vaak hierzo." ze keek rond en merkte dat het nog steeds even rustig was.
De australische pelikaan dobberde rustig op zee, genietend van het middagzonnetje.
"En voor de rest ver buiten het dorp" ze grijnsde kort. "Mijn vader is daar vaak ongerust over, maar er is me nog nooit iets overkomen. of toch bijna nooit."

''ach ja dat kan he woon jij alleen bij je vader?'' vroeg hij. En ging in het zand zitten. En keek naar de zee.

"Ja, mijn moeder vertrok toen ik nog geen 6 was." zei ze en ging naast hem gaan zitten.
"Samen met mijn broer. Heb ze sindsdien niet meer gezien." Ze bedacht zich toen dat Dominic dit waarschijnlijk niet eens wilde weten en wuifde alles weg.
"Maarjah, onbelangrijk" glimlachte ze zachtjes.

Dominic glimlachtte kort. ''tja ik wou dat ik nog ouders had'' zei hij. En keek even naar haar en daarna weer naar het water.

Cascata keek naar het zand "Dat spijt me voor je" zei ze stil en zuchtte diep.
Het was een tijd geleden dat ze nog aan haar moeder en broer had gedacht. Ze herinnerde zich hen nauwelijks.

''Daarom ben ik ook verhuist ik kon er niet meer tegen om in mijn oude huis te leven het deed me teveel denken aan m'n ouders'' zei hij. En keek even omzich heen. Het was nog steeds rustig. Eigenlijk vondt ie dat ook wel fijn.

"Ik woon nog steeds in hetzelfde huis" zei Cascata rustig.
"Ik denk niet zoveel aan hen. Eigenlijk herinner ik hen nauwelijks, alleen door foto's of verhalen.." ze haalde haar schouders op. "Wat gebeurd is, is gebeurd.
Ik ben blij dat ik nog hier woon, en niet in Portugal" gaf ze eerlijk toe.

''kej nouja ik hoop dat ik me hier thuis ga voelen'' zei hij en grinnikte. Hij had nu pas door dat hij haar nog maar een paar minuten kende maar ze voelde vertrouwd.

"Vast wel" glimlachte ze overtuigd. "Tenminste, als je van de natuur en haar bewoners houdt"
ze grinnikte kort "sorry, als ik teveel over dieren praat, naai mijn mond dan dicht. Anders zou ik je zo uren kunnen vervelen."

''ik heb niks tegen dieren hoor ik vind Dieren wel leuk'' zei hij en grinnikte.

Cascata glimlachte tevreden. "Ik ben al de hele dag naar die vervloekte roodkapparkiet op zoek" mopperde ze.
Ze wees naar de horizon. "Al van toen de zon net wakker werd." ze keek even omhoog maar keek al snel weer voor zich uit toen het zonlicht haar in de ogen prikte.
"Tot die hoog stond." Ze zuchtte. "En ik heb hem maar niet kunnen vinden."

''ik wil je anders wel helpen met zoeken'' zei hij en keek haar aan en glimlachtte. Daarna keek hij weer even naar het water.

"Ja?" vroeg ze verbaasd. Ze keek hem aan en glimlachte uiteindelijk.
"Graag!" knikte ze. Ze hoopte dat hij wist hoe de vogel eruit zag en dat ze hem deze keer wel terug zou vinden.
"Ik zag hem gister het laatst bij een nest aan de rivier, deze ochtend kon ik hem nergens vinden."
ze balde heel even haar vuist. "De laatste tijd verdwijner er wel vaker dieren. Wildvang.."

''das niet leuk nee. Ze moeten de dieren is met rust laten'' zei Dominic en stond op.

Cascata knikte overeenkomend en stond op. "Dan gaan we maar" glimlachte ze en trok snel haar schoenen weer aan.
"Het is een eindje stappen vanaf hier." Zonder nog meer tijd te verliezen stapte ze voorop.

''kej naja heb ik meteen m'n wandeling gehad '' zei hij en grinnikte. En liep achter haar aan.